foto: Hendri Adriaens

Iris Wagner van de Universität Mozarteum in Salzburg, de plek waar in 2013 het Delta Pianotrio is opgericht, sprak met celliste Irene Enzlin.
Vertaald uit het Duits. Lees hier het originele bericht

Van harte gefeliciteerd met de Kersjesprijs 2020! Wat betekent deze prijs voor jou?

De prijs kwam natuurlijk op het perfecte moment. We hebben dit jaar vanwege Corona niet zoveel verdiend en nu mogen we de 50.000 euro de komende drie jaar gebruiken voor diverse projecten. Het is geen gage die we direct uitbetaald krijgen, we zullen het bijvoorbeeld gebruiken om cd-opnames, video’s en nieuwe foto’s te maken. Het geeft lucht en stelt ons in staat dingen uit te voeren die we anders niet hadden kunnen doen. De financiële druk is weg en we hebben nu meer tijd.

Cd-producties zijn relatief duur, toch?

Ja! Het is waarschijnlijk niet zo bekend dat zelfs beroemde muzikanten vaak moeten betalen voor cd-producties. Je verdient niet veel met cd verkoop, ook door de toenemende streaming. Het is meer promotie dan inkomen. Natuurlijk is het ontzettend leuk om te doen en je leert ongelooflijk veel tijdens het opname proces. Bij onze laatste cd die we maakten met het Amerikaanse label Odradek, hebben we samen met de geluidstechnicus de editing gedaan. We hebben toen vijf dagen opgenomen en daarna waren we drie à vier dagen in de studio om samen met de geluidstechnicus aan de stukken te werken. Dat was echt geweldig.

Hoe ging het in de afgelopen maanden, die bijzonder moeilijk waren voor de cultuur? De volgende optredens staan gepland voor januari, toch?

We hadden een paar optredens in de zomer, toen ging het even wat beter. Nu zijn er op korte termijn weer enkele dingen afgezegd, wat natuurlijk lastig is. Je moet altijd voorbereid zijn en dan kan het toch niet. Iets relaxter is het in Nederland, waar nog wel dertig mensen naar concerten mogen. Voor kamermuziek kan dat nog, maar een symfonieorkest komt daar snel in de problemen. De januari-concerten staan gepland, maar we wachten natuurlijk af hoe het verder gaat. Veel is nog onduidelijk. Eind februari staan er concerten gepland in Zwitserland, maar we zullen zien hoe het uitpakt met het skiseizoen dat weer gaat beginnen. We zijn zeker voorbereid en kijken er naar uit. We zijn echter wel realistisch en weten dat dit ook kan worden uitgesteld of geannuleerd. De livestreams waren spannend, zo is een concert niet meer alleen een momentopname, omdat het voor altijd online blijft staan. Er ontstaan veel nieuwe dingen en je leert er veel van. Aan de andere kant heb je voor grote projecten veel tijd nodig en daar maken we nu gebruik van. We hebben nu dankzij deze prijs de financiële hulp gekregen en cd-opnames kunnen we nu makkelijker realiseren. 

Hoe was de weg van oprichting van het ensemble tot het ontvangen van de Kersjesprijs?

We hebben het trio in Salzburg opgericht tijdens onze studie aan de Universität Mozarteum. Vera Kooper en ik waren er al een tijdje en toen kwam Gerard Spronk erbij. Ik geloof dat we in zijn tweede week al zijn begonnen met repeteren in Schloss Frohnburg (het studentenhuis van het Mozarteum), het was een zeer intensieve tijd. Nu, zeven jaar later, wonen we in verschillende steden, maar het werkt goed. Violist Wolfgang Redik heeft ons in het begin veel geholpen, hij nam ons onder andere mee naar Moskou voor een uitwisselingsprogramma. Toevallig hadden we toen precies het juiste repertoire voor een concours ingestudeerd, wat we toen ook gewonnen hebben. Dat was het eerste gemeenschappelijke doel. Omdat we nog niet zoveel concerten hadden hebben we toen aan nog meer concoursen deelgenomen, waarvan we er verschillende wonnen. Dat leverde weer nieuwe concerten op. We hadden echt geluk. De concoursen hielpen enorm. Enerzijds omdat je concerten won, anderzijds omdat je op de radio werd gespeeld en daarna weer andere uitnodigingen kreeg. Ik ben toen naar Parijs verhuisd, Gerard ging na zijn afstuderen naar Zürich en we hebben een jaar of twee in verschillende landen doorgebracht. Daarna vonden we elkaar weer in Bazel, waar we verder hebben gestudeerd in een speciaal kamermuziek traject. We werkten daar onder andere met violist Rainer Schmidt, die we al kenden van het Mozarteum, en pianist Anton Kernjak. Dat was voor ons de perfecte combinatie. We hebben in die tijd veel tournees gemaakt in Azië en de VS en hebben echt geprobeerd zoveel mogelijk te spelen, zelfs tijdens onze studie. Tegenwoordig hebben we een agent in Nederland, wat natuurlijk erg helpt. 

Hoe zijn jullie aan optredens gekomen?

We hebben veel concertorganisatoren actief aangeschreven, andere dingen gingen als het ware vanzelf. Maar er komt wel veel kantoorwerk bij kijken. We probeerden concerten goed te plannen en te combineren, na een concert in China speelden we bijvoorbeeld in Zuid-Korea. Het is ook prettiger voor ons om een paar concerten achter elkaar te hebben in plaats van ergens heen te reizen voor slechts één optreden. Tijdens een concerttour is er een ontwikkeling en het is gewoon fijn om langer samen te zijn en vaker samen te spelen. Het één ontwikkelt zich vaak uit het ander. We hadden natuurlijk ook geluk. Het is daarnaast ook belangrijk om met collega’s te praten over hoe je aan concerten komt. Dat leer je niet op de universiteit. Ik ben de jongste van het trio en had het geluk dat Vera de weg al kende. Je moet van anderen leren en actief zijn. Je kunt niet gewoon afwachten. Dit proberen we door te geven aan jongere collega’s. Prijzen, een goede cv, goede foto’s en opnames helpen enorm. We waren ook op televisie te zien en hadden professionele opnames op YouTube, wat ook erg heeft geholpen. Er zijn soms ook tournees die niet zo vlot verlopen. In China hadden we ooit de situatie dat de concerten in de eerste week opeens op korte termijn werden afgelast. Er was geen contactpersoon en we zaten aanvankelijk vast in een hotel op enkele kilometers van Shanghai. Ik was erg blij dat we met zijn drieën waren. We vullen elkaar ook heel goed aan in onze vaardigheden. Het pad is niet gemakkelijk maar wel heel erg mooi!